Elke aanslag is een aanval op het instituut Staat. Het is een fundamenteel verwerpen van waarden en normen. Het is een aanval op onze westerse cultuur. Hoe kan je dan anders dan fel reageren? De linkerzijde van het politieke spectrum, waartoe sinds kort ook Open Vld behoort, roept dan dat we niet mogen polariseren. ‘Foei N-VA. Het mag geen verhaal worden van wij tegen zij,’ horen we dan.
Wij zeggen dan resoluut: jawel, dit is een wij-zijverhaal. Het is wij, iedereen die de waarden van onze westerse samenleving onderschrijft, tegen zij, die ons samenlevingsmodel bevechten.
‘Maak hier toch geen strijd van tegen de islam’, wordt er dan geraaskald vanop de parlementaire bühne. Zulke opmerkingen getuigen van een totaal gebrek aan het basisinzicht en dossierkennis. Natuurlijk moeten we de islam als godsdienst niet bevechten, maar wel het islamisme. De politieke islam die alle andersdenkenden wil onderwerpen en de sharia als wet wil invoeren.
Onze democratie ligt onder vuur. De coronapandemie drijft elke institutionele structuur tot het uiterste. Onze democratische staatsstructuur wordt op de proef gesteld. Corona heeft het huis in brand gezet, maar ook zijn fundamenten wankelen. Extremisten hebben dat door en grijpen deze crisis aan als een kans om zich te versterken. Binnen radicaal-islamistische milieus wordt corona gezien als een straf van Allah tegen de ongelovigen. Dat beeld wordt duchtig gebruikt om nieuwe zieltjes te winnen. In jihadistische chatgroepen op het internet is het de laatste tijd bovendien weer bijzonder onstuimig. Maar ook in het verre buitenland beweegt er één en ander: vluchtelingenkampen ontpoppen zich tot mini-kalifaten en IS wint terug aan militaire kracht, vooral dan in Afrika.