De N-VA wil het sociaal overleg behouden, maar wel aanpassen aan de 21ste eeuw. Het Sociaal Pact van 1944 vormde de basis van onze sociale zekerheid en onze welvaartsstaat. Maar sinds 1944 is dat model niet fundamenteel hervormd. Onder andere door de rol van de sociale partners anders in te vullen. Als belangenorganisatie moeten zij opnieuw de luis in de pels worden: suggesties geven en het beleid bewaken. Maar zij mogen niet in de plaats treden van de overheid door het sociale beleid ook zelf te bepalen en tegelijk uit te voeren.
We staan voor een ontzuild Vlaanderen. Vakbonden kunnen geen rechter en partij zijn. Zo moeten ze bijvoorbeeld verdwijnen uit de beheersstructuren van de VDAB. De uitbetaling van de werkloosheidsuitkeringen laten we door de overheid zelf doen.
Indien bij het sociaal overleg na een vooraf vastgelegde termijn geen akkoord bereikt wordt over een dossier, beslist de facto de regering. Zo willen we vermijden dat de factuur van het sociaal overleg door de belastingbetaler gedragen wordt.