(c) Thinkstock
“Wanneer ik het brexit-debat in het Europees Parlement volg, heb ik vaak de indruk te kijken naar een episode van ‘Prison Break’: de ontsnapte gevangene moet worden gevat en zwaar gestraft”, vertelt Loones. “Maar de EU is geen gevangenis: landen kunnen beslissen om toe te treden of, zoals de Britten, om te vertrekken. Laat ons dat nu op een volwassen manier aanpakken. Het Verenigd Koninkrijk blijft immers liggen waar het ligt en zal dus altijd onze dichtste buur blijven, met wie we moeten samenwerken. En laat ons vooral ook creatief kijken naar de opportuniteiten die deze brexit biedt.”
Niet pokeren met jobs en inkomens
“Voor de schone ogen van de Britten moeten we het natuurlijk niet doen”, vult Stevens aan. “Maar wie denkt dat we de Britten kunnen straffen zonder daarbij ook in ons eigen vel te snijden, die vergist zich schromelijk. Of denken we nu echt dat we onze vierde belangrijkste handelspartner zomaar kunnen aanpakken zonder onszelf pijn te doen? Na Ierland, zou Vlaanderen economisch het hardst getroffen worden, indien de brexit-onderhandelingen op een sisser uitdraaien. Natuurlijk moeten we niet alles op een gouden dienblaadje aan de Britten schenken”, nuanceert Stevens. “Maar ik heb vaak de indruk dat sommigen ideologie boven realiteitszin plaatsen.”
Een nieuwe richting voor de EU
“We moeten niet enkel vastleggen hoe we in de toekomst met het Verenigd Koninkrijk zullen samenwerken, maar ook en vooral hoe we de EU zélf weer op het goede spoor krijgen”, vervolgt Stevens. “Met of zonder de Britten hebben we nood aan een nieuwe aanpak in de EU. En laat me daarbij duidelijk zijn: er is geen draagvlak voor eurofederalistische luchtkastelen. Wie het tegendeel beweert, kiest niet voor een stabiele Europese Unie, maar voor een Unie die wel eens meer landen zou kunnen zien vertrekken.”
