© Emy Elleboog
Na een ingreep zoals bijvoorbeeld een maagverkleining komt een patiënt soms voor onaangename verrassingen te staan met onder meer complicaties, herval en zelfs psychologische schade. Hierdoor kampen deze patiënten met een verhoogd risico op zelfmoord, depressie en alcoholverslaving. Daarom pleit Mieke Claes in haar resolutie voor een betere screening vóór de ingreep. “Als een patiënt kiest voor een vermageringsingreep, dan moet die beslissing goed onderbouwd worden. Dat betekent eveneens dat elke klassieke vermageringsmethode onsuccesvol moet blijken, zoals meer bewegen en een gezonder dieet.”
Goede begeleiding voor lichaam én geest
Het Kamerlid vindt ook dat mensen zich bewuster moeten worden van het feit dat een vermageringsingreep enorm ingrijpend is voor lichaam én geest. “Het is dan ook geen mirakeloplossing. Tijdens het traject moet je eveneens leren om je levensstijl om te gooien, anders loopt het na de ingreep snel mis. Deze patiënten hebben daarbij ook een hoger risico op psychosociale problemen. Een goede begeleiding is dus van cruciaal belang, maar die krijgt men niet altijd.”
Claes verwijst daarbij naar speciale vermageringscentra die het vaak niet zo nauw nemen met die begeleiding. “Daarom pleit ik ervoor om vermageringsoperaties enkel te laten terugbetalen als ze uitgevoerd worden binnen een erkend zorgtraject. Zo garanderen we een kwalitatieve en uniforme begeleiding voor iedereen.”
Bariatrisch register
Bovendien ontbreken momenteel nog heel wat cruciale cijfers om de kwaliteit van zulke bariatrische ingrepen te meten. “Daarom is het noodzakelijk om een nationaal register op te richten dat zo’n informatie verzamelt. Hoeveel patiënten doen een aanvraag? Hoeveel aanvragen worden weerhouden? En om welke reden worden ze al dan niet aanvaard? Gezien vermageringsoperaties terugbetaald worden via de sociale zekerheid, lijkt mij dat toch cruciale informatie waarover de overheid moet beschikken.”
Veel meer terugbetaalde ingrepen in Wallonië
Wat we wél weten is dat er de laatste 5 jaar proportioneel véél meer (terugbetaalde) bariatrische ingrepen plaatsvonden in Wallonië dan in Vlaanderen. Zo lag dat aantal in 2017 maar liefst zo’n 75 procent hoger in Wallonië dan in Vlaanderen, hoewel die kloof de laatste jaren wel substantieel verkleind werd. Bovendien worden er vanaf 2020, na een daling gedurende een aantal jaren, opnieuw fors meer vermageringsingrepen uitgevoerd over het hele land. Echter ontbreken ook hier weer meer gedetailleerde cijfers, hetgeen het trekken van lessen voor de toekomst wederom bemoeilijkt.
Het Federaal Kenniscentrum formuleerde hierrond aanbevelingen, maar die liggen al jaren stof te vergaren op het bureau van minister Vandenbroucke (Vooruit). Daarom hoop ik met mijn voorstel van resolutie een duw te geven in de juiste richting.”
