
In een veilige gemeenschap floreren vrijheid en vertrouwen. Dat het veiligheidsbeleid in dit land tot 2014 jarenlang verwaarloosd werd, is dan ook onbegrijpelijk.
De regering-Michel maakte komaf met dit laissez-faire-beleid en zette een kordaat en doordacht veiligheidsbeleid op de sporen. Met een gezond evenwicht tussen het recht op veiligheid en andere fundamentele rechten, zoals de bescherming van het privéleven.
Maar veiligheidsbeleid gaat over meer dan alleen middelen. Het vereist een ‘cultuur’ waarin ook burgers zich ervan bewust zijn dat zij hun steentje kunnen en moeten bijdragen aan een veilige samenleving.
De weinig concrete beleidsnota van de thans bevoegde ministers geeft weinig hoop dat de verandering die de N-VA inzette, verdergezet zal worden. De N-VA zal echter de weg die zij insloeg richting meer veiligheid, niet verlaten en blijven ijveren voor een veiliger Vlaanderen.