Kristien Van Vaerenbergh
Kristien Van Vaerenbergh komt op de wereld in 1978. Ze groeit op in Lennik. Tijdens haar tienerjaren komt ze in contact met de politiek. Haar vader Etienne is immers zelf jarenlang boegbeeld voor de Volksunie en burgemeester van haar thuisdorp Lennik. Dertig jaar lang bekleedde hij op lokaal vlak een politiek mandaat.
Voor haar studies rechten verlaat Kristien het Pajottenland en vestigt ze zich geruime tijd in Gent. Ze studeert ook in Parijs. Naast een specialisatie in Europees en Internationaal recht spijkert ze er haar Frans bij.
Advocate met praktijkervaring
Alvorens in de politiek te gaan runt ze als advocate haar eigen praktijk. Kristien is aangesloten bij de balie van Brussel. Ze verdedigt dagelijks gewone mensen met gewone problemen. Ervaringen en expertise die later nuttig zullen blijken.
In 2009 zet ze de stap naar de N-VA waar ze in 2010 verkozen raakt als Kamerlid en zich toelegt op de Belgische justitie: onoverzichtelijk kluwen, ouderwets en vooral gedomineerd door de PS. Twee jaar na haar aantreden gaat ze aan de slag als commissievoorzitter van de Kamercommissie Justitie.
IJveren voor een betere justitie
Onder haar impuls komt de N-VA met een totaalvisie voor een betere justitie en kiest de partij resoluut voor een Vlaamse justitie. Vlaanderen zou op die manier verregaande hervormingen kunnen doorvoeren die de klemtoon leggen op klantvriendelijkheid, betere resultaten met minder middelen, kortere procedures en een krachtdadig bestraffingsbeleid.
Veel inzet voor een lokaal en sociaal sterk beleid
Ondanks een eclatante verkiezingsoverwinning in Lennik in 2012 belandt de N-VA in de oppositie. Kristien is gemeenteraadslid en legt zich toe op mobiliteit, sociale zaken en -ook in Lennik steeds belangrijker- Vlaams beleid. In Lennik is Kristien ook actief in verenigingen in de culturele sector en de welzijnssector.
Ontspanning vindt ze in familiekring samen met haar partner Lieven en hun zoontje Lukas. Ze houdt van lange wandelingen, van de zon en van mensen. Haar levensmotto is “Niets is wat het op het eerste zicht lijkt”. In het weekend kom je haar ongetwijfeld tegen tussen de mensen op een eetfestijn van een lokale vereniging of naburige N-VA-afdeling. Want als parlementslid mag je nooit het contact met de bevolking verliezen.