© Andreas Van Esbroeck
Gelukkig zet Vlaanderen ondertussen volop in op de creatie van nooddorpen. Maar door de keuze van het leefloon kan Vlaanderen niet vermijden dat de OCMW’s overspoeld worden, mensen afhankelijk van de plaats een andere behandeling krijgen, geld in de verkeerde handen komt en andere leeflooncliënten nog meer achteruit worden geduwd. Het Nederlandse model is exact wat wij vanaf het begin op tafel hebben gelegd. Net omdat het verzekert dat de Oekraïners geregistreerd, beschermd en opgevolgd worden.”
Chaos bij OCMW’s
Door te kiezen voor het leefloon zorgt de federale regering voor chaos bij de OCMW’s. De richtlijnen die deze week werden uitgestuurd hebben dat allerminst opgelost. De regering geeft de OCMW’s wat extra geld, maar vraag wel van de OCMW’s om voor elke vluchteling een sociaal onderzoek te doen om nadien een leefloon uit te vaardigen. “Al voor deze crisis was er een enorm tekort aan maatschappelijke assistenten op de arbeidsmarkt. Wat deze opdracht zo goed als onmogelijk maakt. In plaats van te kunnen inzetten op begeleiding en ondersteuning, gaat elk OCMW aan rottempo en met natte vinger moeten bepalen wie wat krijgt. En blijft er geen tijd over voor verdere opvolging. Op het toestoppen van extra geld na, laat de regering de OCMW’s en zo ook de Oekraïense vluchtelingen aan hun lot over. En zet ze de deur wagenwijd open voor misbruik.”
Hopen op bijsturing
De N-VA hoopt dat de federale regering alsnog haar aanpak zal bijstellen, zoals Nederland. “Dit kan de administratieve druk op OCMW’s helpen verminderen. Zodat ze echt kunnen inzetten op ondersteuning en begeleiding. Bovendien geeft het de Oekraïners een veilig toevluchtsoord van langere aard, waardoor ze niet op een krappe huismarkt, in de klauwen van huisjesmelkers en andere malafide personen terechtkomen”, besluit Valerie Van Peel.
