© Emy Elleboog
“Directe gesubsidieerde jobcreatie door de overheid in tijden van enorme arbeidskrapte is complete waanzin”, reageert Ronse scherp. “Daarmee negeert men de noden van de krappe arbeidsmarkt en draait men de klok enkele decennia terug. Ik roep minister Brouns op om deze aftandse communistische ideeën naar de prullenbak te verwijzen en de Waalse en Brusselse werklozen naar de vele Vlaamse vacatures toe te leiden.”
Zoveelste compromis à la Belge
Ook de “territoires zéro chômeur de longue durée” werden aan de agenda voor het asymmetrisch beleid toegevoegd. Deze maatregel richt zich naar de langdurig werklozen die twee jaar of langer werkloos zijn. Ze krijgen een job voor onbepaalde duur aangeboden bij de lokale overheid, openbare diensten of niet-commerciële ondernemingen. In ruil krijgen de werklozen bovenop hun uitkering een toeslag tot op het niveau van het netto minimumloon. “Daarmee creëert men een nieuwe structurele werkloosheidsval. Het heeft Vlaanderen heel wat moeite gekost om de gesubsidieerde jobs (Gesco, DAC, PWA,…) uit de jaren 80 van de voorbije eeuw af te schaffen. Hebben we daar dan echt geen lessen uit geleerd? De IMC blijkt opnieuw een ‘compromis à la Belge’”, stelt Ronse.
Boekje te buiten
De federale minister Dermagne gaat bovendien zijn boekje te buiten volgens Axel. “Dit is helemaal geen asymmetrisch beleid. Dit is een slinkse manier om een federaal beleid te ontwikkelen op maat van Wallonië en Brussel. Het is ook een bevoegdheidsoverschrijding, want de bevoegdheid over de tewerkstellingsprogramma’s en het doelgroepenbeleid behoort in België tot de exclusieve bevoegdheid van de gewesten. Deze maatregel doorkruist zo alle goedbedoelde en moeizame pogingen voor het stimuleren van de interregionale arbeidsmobiliteit.”
Nieuwe geldstroom naar Wallonië en Brussel
“Het is toch onvoorstelbaar dat Vlaamse werkgevers hemel en aarde bewegen op zoek naar geschikte werkkrachten en de andere gewesten met een hogere werkloosheid langdurig werklozen parkeren in door de overheid gesubsidieerde jobs. Dat wordt dus een nieuwe federale geldstroom naar Wallonië en Brussel. Zo betaalt Vlaanderen mee aan het ondergraven van ons eigen activeringsbeleid”, concludeert Axel Ronse.
