"Ik jeun mij echt wel als fractiemedewerker"

Tijl Rommelaere begon in 2014 als persoonlijk medewerker van Andries Gryffroy en werkt sinds 2019 voor de N-VA-fractie in het Vlaams Parlement. Een rol die hem goed ligt, zal blijken uit ons gesprek. "Het leukste vind ik dat je als fractiemedewerker mee de lijnen bepaalt en dat je je parlementsleden kan laten schitteren."

Tijl is een van vijftien ‘Vlaamse’ fractiemedewerkers. "Ik volg de dossiers economie, werk, sociale economie en innovatie op. Ik ondersteun de parlementairen die in de commissie voor Economie, Werk, Sociale Economie, Wetenschap en Innovatie zitten. Dat zijn vijf effectieve commissieleden en vijf plaatsvervangers."

Het ritme van Tijls werk is het ritme van het Vlaams Parlement. "Elke week volgt een vast stramien. Op dinsdag is er fractievergadering. Daar wordt beslist over actuele vragen die we de dag nadien in de plenaire vergadering willen stellen. Woensdag rond de middag kennen we de volledige agenda, dus ook de actuele vragen van de andere fracties. Als daar vragen over mijn thema’s bijzitten, moet ik vliegensvlug een tussenkomst van mijn eigen parlementairen voorbereiden. Dat is altijd eventjes spannend."

Op donderdag is er commissie. "De deadline voor vragen om uitleg is de woensdag van de week voordien. De commissie is vaak technischer en concreter. Daar wordt ook meer in de diepte van gedachten gewisseld. Als er bijvoorbeeld een decreet ter bespreking ingepland staat, vergt het wel wat werk om dat grondig te bekijken."

Dat vaste ritme betekent overigens niet dat Tijl elke werkdag perfect kan plannen. "Het kan zijn dat de planning volledig wordt omgegooid. Als er in de actualiteit iets gebeurt waarrond we een initiatief willen nemen, dan moet ik alles laten vallen om me daarop te focussen."

Tijl voelt zich duidelijk in zijn sas als fractiemedewerker. "Ik blijf er altijd heel rustig bij. Je werkt voor verschillende parlementsleden, ieder met een eigen karakter en een eigen dynamiek. Je weet hoe je met iedereen moet omgaan en het is interessant om samen dat traject af te leggen. Het is ook boeiend om te zien hoe mensen groeien in hun dossiers en hoe ze hun weg vinden om te schitteren binnen hun thema’s. Om het in het West-Vlaams te zeggen: ik jeun mij echt wel als fractiemedewerker. Ik amuseer me."

De evidente vraag die daaruit volgt, is of Tijl zélf niet zou willen schitteren in het Vlaams Parlement. "Ik ben blij dat ik dat niet moet doen. (lacht) Qua dossierkennis zou ik dat misschien wel kunnen, maar laat mij maar achter de schermen mee helpen voorbereiden en de parlementsleden ondersteunen. Zo vul ik mijn rol het liefste in."

Werkt Tijl in het parlement áchter de schermen, dan durft hij er in zijn thuisstad Ronse wel eens vóór te kruipen, zowel in de lokale N-VA-afdeling als met Ontgrendel Ronse en de VVB, tegen de taalfaciliteiten. "Ronse heeft als parel van de Vlaamse Ardennen door de fragiele socio-economische situatie en de taalfaciliteiten toch wat glans verloren. Daarom zijn we die uitzondering liever kwijt dan rijk. Het draagvlak voor de afschaffing is groot in Ronse. In 2017 keurde de gemeenteraad zonder enige tegenstem een motie tegen de taalfaciliteiten goed."