Zuhal Demir

Waterschei

Op 2 maart 1980 werd ik geboren als derde kind van een gezin dat er uiteindelijk vijf zou tellen. Mijn ouders zijn van Turks-Koerdische afkomst en waren gastarbeiders in het mooie Waterschei (Genk). Zij pushten mij telkens opnieuw om mijn best te doen op school en die mentaliteit is mij ook bijgebleven.

Ik heb school gelopen op de Sint-Jansschool in Waterschei. Hierna ging ik naar het Lyceum, waar ik gefascineerd was door de klassieke vakken: Latijn en Grieks.

Hogere studies

Voor mijn hogere studies heb ik ervoor gekozen om rechten te studeren aan de universiteit van Leuven. Dit was niet zo evident destijds, aangezien er een enorme sociale druk was om het simpel te houden, dicht bij huis te blijven en vooral geen zotte dingen te doen zoals alleen op kot gaan als vrouw. Daar ging ik mij dus niet bij neerleggen. Ik heb gevochten voor mijn toekomst en heb het gehaald, ondanks alle vooroordelen en hindernissen.

Na mijn studententijd en een extra specialisatiejaar arbeidsrecht in Brussel ging ik aan de slag bij een internationaal advocatenkantoor in Antwerpen.

Eerste stappen in de politiek

Ik kwam in contact met Jan Jambon en hij spoorde mij aan om in de politiek te gaan. In 2010 stond ik voor het eerst op de lijst voor N-VA voor de federale verkiezingen in Antwerpen. Ik veroverde een zitje in het federale parlement en zetelde in de commissie Sociale Zaken. Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2012 was ik ook lijstrekker voor het district Antwerpen. Ik werd benoemd tot districtsvoorzitter en leidde een atypische coalitie, bestaande uit N-VA, O-VLD en Groen. Ik heb afstand moeten nemen van mijn Antwerpse mandaten in 2015, toen ik naar Genk verhuisde om dichter bij mijn zorgbehoevende moeder te zijn.

Staatssecretaris

Op 24 februari 2017 legde ik de eed af als staatssecretaris voor Armoedebestrijding, Personen met een Beperking, Gelijke kansen, Grootstedenbeleid en Wetenschapsbeleid. Als klein gebaar had ik bij de eedaflegging de mijnwerkerssjaal van mijn vader aan, ik vind het belangrijk om niet te vergeten waar je vandaan komt. Mijn vader heeft altijd hard voor ons gewerkt en motiveerde ons om ambitieus te zijn, en zo hoopte ik dat te eren.

Op 9 december 2018 tekende ik mijn ontslagbrief als staatssecretaris en keer terug naar de Kamer. De N-VA vormt geen deel meer van de federale regering, na eenzaam verzet tegen het VN-migratiepact. Dat verzet is voor de N-VA een kwestie van principe. De tekst van dat pact staat niet alleen haaks op onze visie op migratie, maar ook op wat de bevolking wil. Bovendien geven we met het pact de zeggenschap over ons migratiebeleid deels op en maken we onszelf afhankelijk van de interpretatie die rechters eraan zullen geven. Zoveel soevereiniteit wil de N-VA niet uit handen geven. Dat raakt de kern van onze partij, van onze overtuiging.

Genkse oppositie

Sinds 14 oktober 2018 neem ik de handschoen op als fractieleider van de oppositie in mijn thuisstad Genk, waar we verzeilden na de vorming van een coalitie van verliezers door huidig burgemeester Wim Dries (CD&V). Zo liet hij 28 procent van de Genkenaars in de kou staan, iets wat ik niet van plan ben.

Vlaams minister

Sinds 2 oktober 2019 ben ik Vlaams minister van Justitie en Handhaving, Omgeving, Energie en Toerisme in de Vlaamse Regering onder leiding van Jan Jambon, uitgerekend de man die mij ooit overtuigde om de stap naar de politiek te wagen. Een keuze die ik mij nog geen moment heb beklaagd.