Karl Vanlouwe

Een Brusselse Vlaming in het parlement

In 2010 werd Karl aangeduid als senator door de N-VA. Als Brusselaar ging zijn aandacht uit naar de toekomst van de hoofdstad en naar de belangen van de Nederlandstaligen. In het parlement is hij actief in verschillende commissies waaronder de commissie Justitie. Daarnaast is hij ook voorzitter van de senaatscommissie Buitenlandse Zaken en Landsverdediging. Zo ondervroeg hij minister Reynders meermaals over de buitenlandpolitiek en de diplomatie. In de commissie Institutionele Hervormingen was Karl actief rond de staatshervorming en meer bepaald rond Brussel en de positie van de Vlamingen. Karl kon zich de voorbije jaren onderscheiden als een tegenstander van het Vlinderakkoord Het politieke akkoord rond de zesde staatshervorming dat de zes partijen van de regering-Di Rupo (Vlaamse en Franstalige socialisten, christendemocraten en liberalen) met steun van de groenen sloten in 2011. De term verwijst naar Elio Di Rupo, die de onderhandelingen leidde en steevast met een vlinderdas verschijnt. Vlinderakkoord , dat hij hevig bekampte omwille van de complexiteit en het gebrek aan échte verandering.

Brussel

Daarnaast haalde hij de media met zijn parlementair werk rond migratie, het groot aantal illegalen, de aanhoudende overbevolking en bijkomende spanningen in de gevangenissen, de onthulling van cyberaanvallen op bedrijven en administraties, de partijpolitieke benoeming van ambtenaren en diplomaten, de onveiligheid in sommige buurten van Brussel, enzovoort. Hij gaat de confrontatie aan met de traditionele partijen over hun gebrek aan visie rond het veiligheidsbeleid in Brussel.

Karl plaatste vele dossiers op de agenda voor Brussel waaronder het gebrek aan tweetaligheid en het beschermen van het Nederlands in onze hoofdstad. Hij is eveneens een groot pleitbezorger van buurtinformatienetwerken (BIN’s) om burgers te betrekken bij een veiligheidsbeleid in hun wijken. Zelf is hij lid van het buurtinformatienetwerk van de gemeente Ganshoren.

Karl heeft reeds verschillende wetsvoorstellen en voorstellen van resolutie ingediend om de situatie voor alle Brusselaars te verbeteren: één politiezone voor een betere en efficiëntere aanpak van de samenlevingsproblemen, echte tweetalige besturen en diensten in de hoofdstad en correcte medische dienstverlening in Brusselse ziekenhuizen.

Thuis

Karl woont in Ganshoren en vertoeft er graag in het Laarbeekbos waar hij in zijn vrije tijd gaat fietsen. Verder houdt hij ervan om te lezen in zijn eigen (kleine) bibliotheek. Hij is lid van het dierenopvangcentrum Veeweyde in Anderlecht, het Davidsfonds, de Gezinsbond, de Vlaamse Volksbeweging Brussel en de Vriendenbond van de Muziekacademie van Sint-Agatha-Berchem. Hij is getrouwd met lerares Annelies Wostyn waarmee hij zijn liefde voor dieren deelt.

Voor Karl senator werd was hij voorzitter van N-VA Brussel. Naast advocaat was hij fractiesecretaris in het Brussels Hoofdstedelijk Parlement. Voordien werkte hij als kabinetsmedewerker bij minister Geert Bourgeois.

Project

Brussel moet niet alleen een tweetalige en veilige stad worden, ze dient ook meer ambitie te tonen. Alleen zo krijgen we terug fiere Brusselaars! Als hoofdstad van zowel Europa als van een federaal land, van Vlaanderen en van de Franse Gemeenschap zijn er voldoende ambities te verwezenlijken. Brussel beter en efficiënter maken is noodzakelijk. Zo zou een fusie tussen de gemeenten de efficiëntie en werkbaarheid verhogen. Dat is een begin om de veiligheid, leefbaarheid en netheid van de stad aan te pakken.

Daarnaast is er nood aan een strikt activeringsbeleid voor werkzoekenden, met de nadruk op taalkennis. Inburgering Vlaanderen voert een inburgeringsbeleid. Dat is een begeleide en doelgericht gestuurde vorm van maatschappelijke integratie van mensen van vreemde afkomst. Bedoeling is de nieuwkomers een volwaardige plaats te geven in de samenleving door insluiting in plaats van uitsluiting. De inburgering, met onder meer taallessen en inburgeringscursussen, werd concreet door de deelname van de N-VA aan de Vlaamse regering sinds 2004 en de aanstelling van een minister van Inburgering. Inburgering van de vele nieuwkomers in Brussel loopt nog te vaak mank. Daarom moeten nieuw- en oudkomers in Brussel kunnen aantonen dat ze de nodige inspanningen leveren om in te burgeren.