© Anne Deknock
Annabel Tavernier hamert op kennis van Nederlands bij spoeddiensten in Brussel
Gepubliceerd op dinsdag 18 mei 2021
Maar liefst 71 procent van de klachten die burgers over de gebrekkige Nederlandstalige dienstverlening van Brusselse ziekenhuizen sinds 2015 indienden bij het Vlaams Meldpunt Taalklachten, had betrekking op de Brusselse spoeddiensten of mobiele urgentieteams. “Onwettelijk, discriminerend en levensgevaarlijk”, vindt Vlaams Parlementslid Annabel Tavernier.
Burgers kunnen klachten over de gebrekkige Nederlandstalige dienstverlening van Brusselse ziekenhuizen of de spoeddiensten indienen bij het Vlaams Meldpunt Taalklachten in de Brusselse ziekenhuizen. De Vlaamse Regering richtte dat online meldpunt op in 2011 in de schoot van het Agentschap Zorg en Gezondheid om een beter zicht te krijgen op de taalproblemen in de Brusselse gezondheidszorg.
Alle Brusselse spoeddiensten moeten tweetalige dienstverlening kunnen aanbieden
Uit de cijfers van het aantal klachten die het Vlaams Meldpunt Taalklachten in de Brusselse Ziekenhuizen sinds 2015 ontving, blijkt dat vooral de Nederlandstalige dienstverlening bij de Brusselse spoeddiensten en mobiele urgentieteams te wensen overlaat. Maar liefst 71 procent van de klachten hadden betrekking op deze diensten. Nochtans moeten alle Brusselse spoeddiensten en mobiele urgentieteams, ongeacht of het om een openbaar, privaat of universitair ziekenhuis gaat, een tweetalige dienstverlening in het Nederlands en in het Frans kunnen aanbieden. Vooral het Universitair ziekenhuis Saint-Luc in Sint-Lambrechts-Woluwe en het Erasmusziekenhuis in Anderlecht komen vaak als slechte leerlingen van de klas in de cijfers terug, twee ziekenhuizen die op hun spoeddiensten naast Brusselaars ook heel veel Vlaamse patiënten uit de Vlaamse Rand bedienen.
Annabel Tavernier: “Zware inbreuk op taalwetgeving die kan leiden tot levensgevaarlijke misverstanden”
Vlaams Parlementslid Tavernier, die recent de problematiek nog aankaartte in het Vlaams Parlement, reageert op de cijfers. “Dat Vlamingen in een situatie van acute medische nood niet kunnen rekenen op zorgverlening in de eigen landstaal, is bijzonder ernstig. Het is een zware inbreuk op de taalwetgeving, enorm discriminerend ten aanzien van de Vlamingen en kan bovendien leiden tot levensgevaarlijke misverstanden. Ik roep bevoegd GGC-collegelid Elke Van den Brandt op om prioritair werk te maken van een gegarandeerde tweetalige dienstverlening bij de Brusselse spoeddiensten, die levensnoodzakelijk is. Ook Vlaams minister voor Brussel Dalle moet hier orde op zaken durven stellen.”
Officiëel cijfer is slechts peulschil van werkelijk aantal inbreuken
Bovendien vreest Tavernier dat de cijfers nog een forse onderschatting zijn van het werkelijke probleem. “Er worden gemiddeld zes klachten per jaar gemeld bij het Vlaams Meldpunt. Iedereen die met Brusselse zorgverlening in aanraking komt, weet dat dit cijfer een peulschil is van het werkelijke aantal inbreuken.” Daarom bepleit Tavernier het voordeel van de duidelijkheid. De meldingen bij het Vlaams Meldpunt Taalklachten worden steeds doorgegeven aan het Steunpunt Taalwetwijzer, die de burgers verder helpt en informeert. Een onnodige tussenstap, volgens Tavernier. “Al die verschillende instanties zorgen voor nodeloze verwarring. Daarom pleit ik ervoor dat bevoegd Vlaams ministers Beke en Dalle beiden samenvoegen. Momenteel loopt een promotiecampagne van het Steunpunt Taalwetwijzer. Als we het Steunpunt Taalwetwijzer écht bekend willen maken, dan moet dit het enige aanspreekpunt zijn voor specifieke taalvragen, zeker voor Brusselaars.”
