Tandarts verzorgt tanden

Minister Vandenbroucke kondigt aan dat hij iets wil doen aan de betaalbaarheid van de tandzorg. Hij noemt daarbij de invoering van de derdebetalersregeling (dat wil zeggen dat je als patiënt enkel het remgeld betaalt) en het terugbetalen van kronen en implantaten. Maar dat lijkt mij niet de juiste weg om in te slaan. De tandzorg moet grondig worden hervormd.

De drempel van de tandarts is hoog in dit land. En dat heeft vaak te maken met de kosten die tandzorg met zich meebrengt. Tandzorg (ik noem het eigenlijk liever mondzorg, want tandartsen verzorgen meer dan enkel de tanden in de mond) is in dit land inderdaad duur. Dat komt omdat we in België ongeveer 57 procent van de kosten van de tandzorg uit eigen zak moeten betalen. Dat is veel meer dan in pakweg Nederland en Duitsland.

En dat komt omdat het tarief dat door de overheid op de verschillende behandelingen wordt geplakt niet meer overeenkomt met de kostprijs van de moderne tandzorgtechnieken. Veel tandartsen houden zich dus niet aan het officiële tarief, omdat dat gewoon niet haalbaar is. Sommige tandzorg wordt zelfs helemaal niet terugbetaald. En dan gaat het niet alleen om luxezorgen, zoals het bleken van tanden (wat overigens niet altijd een luxebehandeling is, denk maar aan tanden die verkleuren nadat ze ontzenuwd zijn). Maar dan gaat het ook om de behandeling van bijvoorbeeld een tandvleesontsteking. Die wordt niet terugbetaald wanneer je 55 jaar bent of ouder. Terwijl dergelijke infectie wel in verband wordt gebracht met onder andere hart- en vaatziekten en dementie.

Specifieke tandzorgen worden duurder, omdat de technieken evolueren en omdat er ook gewoon steeds meer kan. En omdat een groeiende groep tandartsen zich niet meer aan de “officiële” tarieven houdt, zal een derdebetalersregeling (waarbij de patiënt enkel het remgeld betaalt) dus bitter weinig helpen wanneer behandelingen niet of veel te weinig worden terugbetaald.

Maar dat wil niet zeggen dat deze evolutie onhoudbaar is en dat tandzorg in de toekomst sowieso onbetaalbaar wordt.

Want er is ook goed nieuws. De meeste tandproblemen kan je voorkomen. Want de oorzaak van cariës (gaatjes) en van parodontitis (tandvlees- en kaakbotontsteking) is gewoon “tandplaque”. En die valt perfect weg te poetsen. Het is zaak om daar thuis elke dag grondig werk van te maken (ja, ook tussen de tanden), en het is zaak om regelmatig een professional te bezoeken, die de plaque en het tandsteen verwijdert die aan de dagelijkse poetsbeurten zijn ontsnapt. Dat klinkt simpel, maar het is wel de enige manier om én de algemene mondgezondheid op te krikken én de mondzorg betaalbaar te houden.

Sinds drie jaar hebben we zelfs “mondhygiënisten” in Vlaanderen, die perfect zijn opgeleid om de poetstechniek op punt te stellen en om het gebit op een professionele manier te reinigen. Ze zouden ook enorm goed werk kunnen verrichten in woonzorgcentra en instellingen voor mensen met een beperking. En het allerbeste nieuws: ze zouden ervoor kunnen zorgen dat het aantal grotere en duurdere zorgen beperkt bleef! En dan zouden daar ook correcte tarieven met een correcte terugbetaling tegenover kunnen staan. Alleen... die mondhygiënisten zijn er wel, maar hun behandelingen worden niet terugbetaald. Helaas. Ook daar gaat een derdebetalersregeling dus niets helpen.

Mijn vraag aan de federale regering is dus om nu eens écht werk te maken van een betaalbare tandzorg. Eén miljard kost de tandzorg aan de overheid, maar de werkelijke uitgaven bedragen ongeveer 1,8 miljard. Een extra impuls van 45 miljoen euro, die minister Vandenbroucke belooft, is zeker welkom, maar er is een echte verandering nodig om de mondzorg betaalbaar te maken. Tot nu toe heb ik gehoord dat hij de boel wil oplossen door de derdebetalersregeling in te voeren en duurdere zorgen terug te betalen. Nu, implantaten en kronen terugbetalen, dat is een “nice to have”, maar daar gaat de kwaliteit van onze mondzorg geen sikkepit mee vooruit.

Die drempel van de tandarts, die moet inderdaad een pak lager. Maar wat wij echt nodig hebben is een duidelijke keuze voor meer en betere preventie, zodat het aantal duurdere tandzorgen drastisch kan worden teruggeschroefd. Het doel moet zijn om zoveel mogelijk gebitten zo gezond mogelijk te houden, in plaats van kronen en implantaten terug te betalen.

En daarom is het hoog tijd, na vijf jaar overleg, voor een financieel kader voor mondhygiënisten. Daarom moet er een correcte vergoeding komen voor tandvleesbehandelingen, ongeacht iemands leeftijd. Daarom moeten we zorgen voor een transparante en begrijpelijke tandartsfactuur, zodat de kans op fraude kleiner wordt. Daarom is er ook een kostprijsberekening nodig van de verschillende tandzorgen en moeten er redelijke tarieven komen, waar tandartsen zich aan kunnen houden. Daarom moeten we ervoor zorgen dat tandartsen die vanuit het buitenland hier komen werken aan een taaltoets worden onderworpen. En daarom moeten we ook zorgen voor een duidelijk kader voor zogenaamde “ketenpraktijken”.

Onze voorstellen hebben we alvast gebundeld in een voorstel van resolutie. Hopelijk gaat de federale regering er op zijn minst eens in snuisteren.