(c) iStock
Pakistan staat in rep en roer. Asia Bibi, een Pakistaanse christelijke vrouw die acht jaar geleden werd veroordeeld tot de doodstraf wegens blasfemie, werd afgelopen week vrijgesproken door het Hooggerechtshof. Het ongedaan maken van deze buitenproportionele straf was goed nieuws, dat echter snel overschaduwd werd door de vele protesten in het land van van moslimfundamentalisten. De Pakistaanse regering zwichtte uiteindelijk onder de druk van de straatprotesten: de zaak van Bibi dient nader onderzocht te worden en de vrouw mag voorlopig het land niet uit.
België mag niet passief staan wachten op de uitkomst van deze zaak. We hebben hier in Vlaanderen allemaal de mond vol van westerse waarden en bekritiseren islamitisch extremisme. Deze vrouw zat acht jaar in een dodencel omdat ze Allah beledigd heeft. Onze westerse waarden en vrijheden dienen ten allen tijde verdedigd te worden, ook wanneer die in het buitenland worden aangevallen. Ons land is bij machte twee zaken te ondernemen: enerzijds Asia Bibi en haar familie asiel aanbieden, anderzijds deze kwestie scherp veroordelen. Maar met achtentwintig staat men natuurlijk sterker dan alleen. Respect voor religieuze minderheden en vrijheid van godsdienst behoren tot de kern van het Europees mensenrechtenbeleid.
Hier dient de EU op zijn minst haar mond voor open te trekken. Tenslotte is actie van voorname actoren zoals Pakistaanse 'bondgenoot' Washington of het Vaticaan betekenisvol om enig gewicht in de schaal te leggen.
Bescherming religieuze minderheden
De casus Asia Bibi brengt een acuut probleem onder hernieuwde aandacht: de precaire situatie van religieuze minderheden in Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Van Libië tot Pakistan worden christelijke gemeenschappen en andere religieuze minderheden in hun voortbestaan bedreigd door vervolgings- en geweldcampagnes. Ondanks hun diepe historische wortels in de regio moeten zij in toenemende mate vechten voor hun toekomst. De versnelde inkrimping van deze gemeenschappen door de bloedige oorlogssituatie is betreurenswaardig: als deze gemeenschappen verdwijnen, dan betekent dat niet alleen een groot verlies aan mensenlevens, maar ook aan cultureel erfgoed.
De bescherming van religieuze minderheden in het Midden-Oosten en Noord-Afrika dient dan ook een speerpunt te zijn van ons buitenlands beleid. De Kamer keurde in 2017 unaniem mijn resolutie goed die de regering oproept om hier bijzondere aandacht aan te besteden. Deze visie wordt door staatssecretaris Theo Francken consequent vertaald in zijn streng maar rechtvaardig asiel- en migratiebeleid: ongecontroleerde instroom bestrijden, maar wel de hand reiken aan wie nood heeft aan bescherming. De federale regering redde de afgelopen jaren honderden kwetsbare christenen uit de regio via het verlenen van humanitaire visa. Er zijn dan ook duidelijke precedenten voor de zaak van Asia Bibi.
Iedereen dient gelijk te zijn voor de wet, waar ook ter wereld. Strenge, seculiere nationale overheden zijn essentieel om de toepassing hiervan te garanderen en discriminatie te voorkomen. Zolang hier geen sprake van is, dient België op de nagel van bescherming der minderheden te blijven kloppen. In tussentijd dienen de radicale islamisten die vorige week in Pakistan op straat kwamen, één passage uit het vonnis van het Hooggerechtshof over Asia Bibi goed in te prenten: 'Tolerantie is het basisprincipe van de Islam'.
