Steden als Gent, Oostende of Antwerpen hebben reeds agressieve vormen van bedelarij als een administratieve overtreding ingevoerd die via een GAS-boete kan worden bestraft. Ook in Waalse steden als Charleroi, Namen en Luik wordt bedelarij beteugeld: daar is bedelen niet meer toegelaten in het stadscentrum of op terrassen, op markten, aan scholen of aan geldautomaten.

Hoofdstad onwaardig

Maar ondanks de duidelijke aanwezigheid van bedelarij in Brussel, heeft het merendeel van de gemeenten het bedelen op hun grondgebied niet gereglementeerd. Etterbeek heeft sinds 2012 een reglement die het aantal bedelaars op de belangrijke commerciële assen van de gemeente beperkt. Ook de stad Brussel heeft een reglement dat het bedelen met kinderen bestrijdt en indien nodig sanctioneert. “Feit is dat het fenomeen niet of op verschillende manieren aangepakt wordt. Op die manier moeten zowel Brusselaars als pendelaars en toeristen maar leren leven met een stad die onveilig of onaangenaam aanvoelt, en die eigenlijk haar status als hoofdstad onwaardig is op sommige vlakken”, aldus Vanden Borre.

Kinderen horen niet op straat

Bedelaars, vaak families met kinderen, bevinden zich in een precaire situatie en hebben absoluut hulp nodig. “Niemand is gebaat bij het bedelen op straat. Zeker kinderen horen niet op straat te zitten, maar wel in een kinderdagverblijf of beter nog op school. En de volwassenen moeten begeleid worden naar sociale voorzieningen, zodat ze hun leven terug op de rails krijgen.”

‘Geen bedelprobleem’ volgens PS en Ecolo

Daarom verzochten de volksvertegenwoordigers van N-VA en CD&V via een resolutievoorstel de minister-president zijn verantwoordelijkheid te nemen en een algemeen en geharmoniseerd bedelreglement voor de 19 gemeenten in te voeren, die eveneens het agressief bedelen verbiedt. “Helaas hadden de meerderheidspartijen PS en Ecolo alweer hun oogkleppen op en is er volgens hen helemaal geen bedelprobleem. Criminele netwerken van mensenhandelaars die kinderen laten bedelen moeten zich – helaas – nog geen zorgen maken”, betreuren de indieners.