“De moedwillige coördinatie van de verschillende spoorbonden om zoveel mogelijk schade te berokkenen, is pervers”, benadrukt Kamerlid Inez De Coninck. “Een bewuste poging om de gegarandeerde dienstverlening te saboteren en dat bovendien pal in de examenperiode.”

Syndicale muur van onwil

“Het systeem is rot”, zegt De Coninck. Jarenlang zijn oplapmiddelen gebruikt, maar dat helpt al lang niet meer. De nood aan grondige, diepgaande en blijvende hervorming van de NMBS was nog nooit zo hoog. De kern van veel onvrede over arbeidsvoorwaarden ligt bij het statuut van het spoorwegpersoneel. Het is niet enkel verouderd, het is een fossiel uit een vorige eeuw. Zo maken de gebetonneerde arbeidsvoorwaarden, inclusief 36-urenweek, het voor NMBS nodeloos moeilijk om te concurreren op de arbeidsmarkt. Het complexe statuut heeft geleid tot de minst efficiënte HR-werking van het land. Het middenkader wordt gevormd door een achterhaalde hiërarchie van directeurs en diensthoofden. De top lijkt de nood aan hervorming te beseffen, maar botst op een syndicale muur van onwil.

Modern management en modern sociaal overleg ontbreken

Vandaag kan de NMBS onmogelijk bestuurd worden als een normaal bedrijf. Er is nood aan een omwenteling. “De N-VA roept de coalitiepartners op om de handen in elkaar te slaan.  We moeten de bestuursstructuren drastisch en ingrijpend hervormen. Het spoorbedrijf verdient een modern management en een modern sociaal overleg. De intrede van privaat kapitaal en moderne contractuele arbeidsvoorwaarden zijn geen fantasietjes meer, maar noodzakelijk als we willen vermijden dat het spoorbedrijf crasht”, zegt De Coninck.

Ook een regionalisering van de dienstverlening dringt zich op. Zo worden pendelaars niet gehinderd door de talrijke stakingen die vooral aan Franstalige kant plaatsvinden. De minimumdienstverlening die voor eerst zal worden toegepast in Vlaanderen kan zo voor een klantvriendelijk aanbod zorgen.