Matthias Diependaele: “Politiek is mijn passie, ik doe dit doodgraag”

Gepubliceerd op dinsdag 26 november 2019

Op woensdag 2 oktober legde de nieuwe Vlaamse Regering de eed af. Matthias Diependaele is in die regering-Jambon minister van Financiën en Begroting, Wonen en Onroerend Erfgoed. Het Nieuw-Vlaams Magazine sprak met hem, over zijn eerste maanden als kersverse minister en over zijn ambities.

Lees hieronder verder

“Niet zo erg veel. Het is niet dat ik plotseling wakker word met een ander gevoel of dat ik opeens een ander mens ben geworden. Ik ben nog steeds Matthias Diependaele. Ik ben redelijk nuchter van aard, en blijf meestal met mijn beide voetjes op de grond. Ook nu.

Dat neemt natuurlijk niet weg dat ik absoluut vereerd ben met het vertrouwen van de partij. Ik merk dat de partij mijn werk waardeert en dat is een zeer fijn gevoel. Ik ben me er ook zeer goed van bewust dat ik dit enkel kan doen dankzij de inzet van ontelbaar veel vrijwilligers. Het draait niet om mij, maar om het grotere verhaal, en ik vind het een hele eer om daarvan een nieuw hoofdstuk te mogen schrijven. Tegelijk besef ik dat het geen gemakkelijke opdracht zal zijn: we staan nog voor grote uitdagingen.”

“Heel oprecht: ik heb er nooit van gedroomd om minister te worden. Nu ik erover nadenk: ik heb zelfs nooit de intentie gehad om beroepspoliticus te worden. Mijn enige drijfveer is mijn Vlaams-nationalistische overtuiging. Daarin wil ik volharden vanuit welke functie dan ook. Maar ik doe het wel zeer graag. Ik ben vereerd dat ik de kans en het vertrouwen krijg, en ik ga me voor de volle honderd procent smijten.”

“De eerste dagen waren redelijk hectisch, en dat is nog zacht uitgedrukt. Mijn ministerschap kwam redelijk onverwacht en ik kon me er dus niet echt op voorbereiden. Bovendien moest ik er meteen invliegen, want met bevoegdheden als Financiën en Begroting heb je uiteraard niet de tijd om je rustig in te werken. Je moet af en toe moeilijke boodschappen brengen – zoals de afschaffing van de woonbonus – en dat maakt dat je meteen in het oog van de storm terechtkomt. In allerijl moest ik op zoek naar goede medewerkers. De eerste dagen was ik alleen, na een paar dagen waren we met z’n tweeën, kort daarna waren we met drie. Een heel beperkt kabinet dus. Maar als ik er nu op terugkijk, hebben we ons redelijk goed uit de slag getrokken.