© Getty Images
Pedagogisch project
Maar weinig jongeren lijken hun sociaal assistent van de jeugdrechtbank te kennen. “Wanneer ze die willen contacteren, lukt het vaak niet. Ten tweede moeten jongeren vaak langer in een gemeenschapsinstelling verblijven omdat er geen doorstroommogelijkheden zijn. Het pedagogisch project ook verschilt erg tussen de verschillende gemeenschapsinstellingen, tussen leefgroepen in een zelfde gemeenschapsinstelling en tussen begeleiders in een zelfde leefgroep”, zegt Vlaams Parlementslid Parys.
Eenzaamheid
Hij heeft ook vragen bij bepaalde pedagogische praktijken. “De eenzaamheid die jongeren voelen, komt vaak terug. Sommige jongeren durven bepaalde punten niet ter sprake te brengen uit schrik strafpunten te krijgen. Andere jongeren geven aan drie keer per dag hun kamer te moeten poetsen maar geen enkele uitleg of begeleiding te krijgen over waarom ze geplaatst zijn en hoe ze iets aan hun situatie kunnen veranderen.” Ook verliezen jongeren in sommige instellingen een schooljaar omdat er bijvoorbeeld geen ASO-richting kan gevolgd worden.
Gebrekkige infrastructuur
Daarnaast maakt het rapport ook melding van de gebrekkige infrastructuur in bepaalde Gemeenschapsinstellingen. Zo moeten de begeleiders in Everberg tijdens de zomermaanden plastic flessen water invriezen omdat de jongeren hun kamers niet kunnen verluchten. Of meisjes kunnen ’s nachts de aanwezige begeleider niet contacteren wanneer ze opgesloten zitten op hun kamer en het sanitair moeten gebruiken.
Geen verbetering
De Commissie bracht in september al een kritisch ontwerprapport uit. Lorin Parys is geschokt dat er nog steeds geen verbetering van de situatie is op sommige punten. ”Hoe komt het dat we meer dan een half jaar later nog steeds klachten lezen over zaken die overduidelijk de grondrechten van onze jongeren schenden? Waarom is er geen centraal beleid over hoe we jongeren sanctioneren en hangt dat momenteel af van de begeleider van dienst?”
Crisismanager aanstellen
“Bij volwassenen zouden we moord en brand schreeuwen wanneer iemand langer onder vrijheidsberoving vast moet zitten omdat er nergens anders plaats is, maar voor jongeren moet dat wel kunnen. Ik vind dit aberrant. Het lijkt er in sommige gevallen op dat we jongeren hinderen in plaats van helpen om opnieuw aansluiting te vinden met de samenleving. Dat is het omgekeerde van wat we zouden moeten doen. Ik vraag dus de aanstelling van een crisismanager om snel deze punten aan te pakken. Dat zijn we aan de jongeren en aan onszelf verplicht”, besluit Lorin Parys.
