(c) Anne Deknock
Beste mijnheer Wouters,
Of mag ik Peter zeggen? U werd afgelopen week de nieuwe voorzitter van Beweging.net, het voormalige ACW. Ik wist niet goed of ik u moest feliciteren of condoleren.
Want laten we wel wezen: er wacht u een hele uitdaging. Wat meer dan 800.000 voormalige coöperanten van de financiële holding van uw Beweging, ARCO, ongetwijfeld het meest interesseert, is hoe u hun dossier zal oplossen. Laat het me nog even samenvatten.
Onder leiding van uw voorgangers verkocht het ACW aan niet minder dan 800.000 mensen zogenaamd “veilige spaarproducten”. Zo werden deze zaken decennia lang in de verschillende ACW-media (zoals het ledenblad ‘Visie’) en door de deelbewegingen ACV, CM en co aangeprezen bij de eigen achterban: veelal eenvoudige hardwerkende arbeiders. Deze absoluut veilige Arco-deelbewijzen bleken in werkelijkheid aandelen te zijn in een financiële constructie die beheerd werd op een manier waarvan de meest gehaaide Wall Street-bankiers het schaamrood op de wangen zouden krijgen.
97% van het spaargeld van die mensen werd ingezet op één aandeel: Dexia. Door Jean-Luc Dehaene, betreurd prominent lid van uw Beweging, het grootste hefboomfonds van Europa genoemd. Voor een paar kruimels leende uw Beweging die Dexia-aandelen nog uit aan shorters, die het aandeel (en dus het spaargeld van de coöperanten) naar beneden speculeerden. Er werden put-opties uitgeschreven waardoor Arco bijkomende Dexia-aandelen moest aankopen aan een veelvoud van de beurskoers. Allemaal met het spaargeld van die gewone kleine man, die in de meeste gevallen nog nooit van het woord “put-optie” gehoord had. Maar wél het volste vertrouwen had in het ACW die in haar ledenblad Visie beweerde spaargeld als een goede huisvader te beheren.
Terwijl de gewone Arcopar-coöperant het moest stellen met een beperkt dividend van 4,25% op een zogenaamde “wachtrekening”, rijfden vakbond en ziekenkas via Arcofin vele honderden miljoenen euro’s aan dividenden binnen, tot zelfs 12% in één jaar, in harde cash op de zichtrekening. Koepelorganisatie ACW bediende zichzelf dan nog eens rijkelijk via de zogenaamde “winstbewijzen”: als BACOB (en later Dexia Bank) winst maakte, ging dat geld niet naar de rechtmatige eigenaar, de Arco- en Dexia-aandeelhouders, maar passeerde eerst het ACW nog eens langs de kassa. Datzelfde ACW vergat daarbij nog op een correcte manier belastingen te betalen. In 2011, toen de Arco-coöperanten en Dexia-aandeelhouders hun geld verloren en de belastingbetaler miljarden moest ophoesten om Dexia nogmaals te redden, streek uw beweging nog eens 17 miljoen euro op aan dividenden. En om die winstbewijzen af te kopen hoestte de belastingbetaler via Belfius nog eens 112 miljoen euro op aan het ACW.
Met die erfenis van uw voorgangers bent u zopas door de Algemene Vergadering van Beweging.net bevestigd als nieuwe voorzitter. U kunt daar op twee manieren mee omgaan.
U kunt simpelweg uw verantwoordelijkheid nemen en met uw Beweging doen wat u moet doen: opnieuw opkomen voor de kleine man, en die 800.000 coöperanten zoveel mogelijk schadeloos stellen. Ik weet dat dat niet eenvoudig is: niemand tast graag in de buidel. Maar mij is altijd geleerd: potje breken is potje betalen. Dat zou ook moeten gelden voor uw organisatie. Uw zusterorganisatie, de Boerenbond, deed het u al voor in de jaren ‘30 toen haar Middenkredietkas op de fles ging: elke deposant werd (weliswaar over een lange periode) vergoed. Bovendien zou u zichzelf daarmee als voorzitter meteen op dezelfde hoogte kunnen plaatsen als die voorgangers die ook in moeilijke omstandigheden hun verantwoordelijkheid namen en moeilijke beslissingen namen in het belang van iedereen, in het bijzonder de eenvoudige werkmens. Denk maar aan de tijd van Poupehan, waarin het ACW deed wat nodig was en staatsmanschap vertoonde.
Of u kunt ervoor kiezen om alle verantwoordelijkheid af te schuiven en de factuur rechtstreeks of onrechtstreeks bij de belastingbetaler te proberen leggen. Iets wat voorgangers Develtere en Renders jarenlang probeerden met een door het ACW zelf geschreven “waarborgregeling” waarvan op voorhand geweten was dat die geen stand zou houden.
Dat u bij uw aanstelling meteen de premier aanmaant (en dus de politiek en de belastingbetaler) tot enige spoed in het Arco-dossier doet vrezen dat u voor het tweede kiest. Om de task-force van de premier in dit dossier te kunnen laten slagen, is de bijdrage van de hoofdverantwoordelijke van het debacle, uw beweging, essentieel. Centen op tafel. Bent u er echt niet toe in staat om de coöperanten te vergoeden, wat ik betwijfel, dan is maximale transparantie om uw stelling te onderbouwen het minimum minimorum. De burgers van dit land verwachten van mensen met verantwoordelijkheid maximale transparantie, dat geldt ook voor uw organisatie met grote verantwoordelijkheden in de samenleving.
Enkel met transparantie in dit dossier, en met een maximale bijdrage vanuit de hoofdverantwoordelijke, kunt u dit onfris dossier afsluiten. Zo kan u de geloofwaardigheid van uw organisatie herstellen, haar opnieuw recht van spreken geven, en de historische erfenis van de christelijke arbeidersbeweging met haar roemrijke voorgangers als Daens veilig stellen.
Met vriendelijke groeten,
Peter Dedecker
