Onder de radar

Opvallend is dat ook het aantal gevallen van agressie door ouders of familieleden is toegenomen. Van 4 incidenten in 2017 naar 18  in 2018. Bovendien geven de cijfers geen volledig beeld. Wie niet kiest voor een proces-verbaal of het niet zo ver laat komen, wordt niet weerhouden in de cijfers. “Dit betekent dat er heel wat gevallen van fysieke of verbale agressie onder de radar blijven”, verduidelijkt parlementslid Celis.

Taboe

Scholen zijn verplicht om alle gevallen van agressie te registreren in een register. “Voor leerkrachten is het een taboe om naar buiten te komen met hun verhaal, vaak uit vrees te moeten toegeven dat ze hun klas niet in de hand hebben.” Bovendien proberen veel scholen gevallen van agressie ook in alle stilte te regelen. Een gevaarlijke evolutie, vindt Celis: “In scholen waar geweldincidenten vaak plaatsvinden, ontstaat er een soort van gewenning waardoor de tolerantiegrens voor geweldincidenten hoger ligt.”

Lik op stuk

Hoe dan ook is geweld tegen leerkrachten, in welke vorm ook, onaanvaardbaar, meent Vera Celis. “Ik ijver voor een verhoogde aandacht voor het psychosociaal welbevinden van leerkrachten in elke school. We moeten gaan voor een lik-op-stuk beleid tegen geweld in al zijn vormen. Waarbij we kiezen voor een gerichte aanpak van leerlingen of ouders die fysiek en verbaal geweld plegen. Daarnaast moet er een onafhankelijk en neutraal meldpunt komen waar leerkrachten op een laagdrempelige manier hun klachten kunnen melden en informatie kunnen verkrijgen over welke mogelijke stappen ze kunnen nemen”, besluit Vera Celis.