© Imagedesk / Bart Dewaele
De grondwetexperts merken terecht op dat het hier gaat over een wezenlijk aspect van onze democratie, namelijk de rol van het parlement (miskennen) wanneer het gaat over “de meest drastische inperkingen op onze grondrechten”. De federale regering doet dat via Ministeriële Besluiten (MB’s) en laat na de corona-maatregelen een grondwettelijk passende onderbouwing te geven.
Eigenlijk regeert de regering (juister nog: één minister!) de facto bij wijze van zichzelf toebedeelde en niet eens door het parlement goedgekeurde volmachten. Met volmachten begaven we ons deze lente al op de rand van de parlementair-democratische ruimte, ze feitelijk toepassen zonder Kamerdebat gaat echt te ver.
De genomen maatregelen vooralsnog door de Kamer laten valideren met terugwerkende kracht wegens de uitzonderlijke omstandigheden en motieven van algemeen belang kan een oplossing bieden. De motivatie zal daarbij evenwel uitermate doelmatig verwoord moeten worden en de afbakening nauwkeurig want dergelijke retroactiviteit is, om het zacht uit te drukken, ongebruikelijk en mits niet keurig gemotiveerd door zeer uitzonderlijke omstandigheden niet houdbaar wanneer het Grondwettelijk Hof zich daarover moet uitspreken.
Daarnaast dringt zich voor een meer structurele oplossing uiteraard een specifieke corona-wet op. Nederland kan hier als voorbeeld dienen. Tijdens de eerste golf keurde het Vlaamse Parlement een decreet goed dat bepaalde bevoegdheden toekende aan de uitvoerende macht, zodoende een correcte staatsrechtelijke weg bewandelend.
We stellen de regering voor dat ze onmiddellijk een taskforce van experts zou samenstellen met de opdracht er voor te zorgen dat de genomen corona-maatregelen van een solide juridische basis worden voorzien én dat de mogelijkheid wordt geschapen om mogelijke volgende maatregelen ook correct door te voeren.
