© Anne Deknock
Zes pagina’s toelichting
De GGC staat onder meer in voor de kinderbijslag, het daklozenbeleid, gezondheidszorg en de ouderenzorg in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. “De jaarlijkse begrotingscontrole is hét moment waarop het parlement controle kan uitoefenen op de politiek die de regering wenst te voeren,” aldus Verstraeten, “maar naast de ruwe cijfers krijgen we een documentje van een luttele zes pagina’s toelichting. Als je weet dat minister Maron voor zijn gewestbevoegdheid Leefmilieu een document van meer dan 400 pagina’s voorziet, dan is het bijna belachelijk dat voor gemeenschapsbevoegdheden zoals Gezondheid of Daklozenbeleid er geen gebenedijd woord voorzien is. Dat is niet serieus!”
Buis voor de regering
Opmerkelijk is dat ook parlementsleden van de meerderheid vinden dat de begroting van te weinig stof is voorzien. Zo stelden ze bijvoorbeeld ook vragen naar een meerjarenplanning, duidelijke overzichtstabellen van verschuivingen van budgetten tussen IRISCARE en de GGC-administratie, en een betere toelichting van het beleid. “Ik vind dit een duidelijke buis voor deze regering. Volgend jaar moet echt beter”, voegt Verstraeten toe.
Bedenkingen bij IRISCARE
Ook bij de oprichting van de autonome bestuursinstelling IRISCARE heeft Verstraeten zijn bedenkingen: “Het grootste deel van de GGC-begroting, 1,3 miljard op een totaal budget van iets minder dan 1,5 miljard, wordt toegekend als dotatie aan IRISCARE. Maar over hoe zij die middelen spenderen, kunnen we geen enkele vraag stellen. Er is ook geen duidelijke bevoegdheidsverdeling tussen administratie en IRISCARE, zelfs nog niet eens een beheersovereenkomst!”
Flou artistique
Voor Verstraeten maakt dat een democratische controle op de begroting dan ook onmogelijk. “Als je dan ook nog weet dat de regering zich tegen de wettelijke begrotingsregels in het recht voorbehoudt om zomaar met budgetten te gaan schuiven tussen de GGC-administratie en IRISCARE, wordt het helemaal een flou artistique”, besluit Gilles Verstraeten.
