Onlangs werd de beleidsnota van minister Bellot besproken in het Parlement. Tot ieders verbazing bleek dat er uit dat lijstje van werkpunten, een belangrijke afspraak van het regeerakkoord verdwenen was. De opmaak van een vliegwet, die een oplossing voor de luchthaven van Zaventem moet brengen. Het woord ‘vliegwet’ kwam dit jaar zelfs niet meer voor in de beleidsnota, voor ons het signaal dat minister Bellot er geen werk meer van maakt.

We zijn nu 3,5 jaar ver in de legislatuur en na veel gepalaver en beloftes komt de kat op de koord: er komt geen vliegwet, Bellot gooit de handdoek in de ring! In weerwil van het regeerakkoord raakt hij ook niet verder dan onderzoeken en tijdelijke ingrepen. Een kader voor een duurzame toekomst van de luchthaven ligt niet meer op tafel, hooguit ingaan op de gevolgen van Brusselse rechtszaken. Alsof enkel de regio’s die bij rechtbanken aankloppen recht van spreken hebben. Hij is daarmee de zoveelste minister in de rij die dit dossier liever doorschuift naar zijn opvolger in plaats van knopen door te hakken. Deze weg leidt rechtstreeks naar nog meer rechtszaken en onzekerheid, want dat blijkt voor de minister de enige stem waar hij oren naar heeft.

Nochtans is de noodzaak hoog. Brussels minister Céline Fremault verklaarde de oorlog aan de luchthaven, de tweede grootste economische motor van dit land. Ze slaagde erin een nultolerantie in te voeren voor vliegtuigen die de erg strenge geluidsnormen overschrijden. Daarmee bedreigt ze (tien)duizenden jobs op en rond de luchthaven. Een aantal vliegmaatschappijen zijn tevergeefs naar de Raad van State gestapt om die nultolerantie aan te vechten. Andere maatschappijen zijn gewoon vertrokken, met banenverlies als gevolg.

Ook Brussels Minister van Economie en tewerkstelling, Didier Gosuin (DéFI), is in hetzelfde bedje ziek. Het is zijn taak om de 95.000 Brusselse werklozen aan een job te helpen. Desalniettemin verklaarde hij op televisie dat de luchthaven niet belangrijk is, want dat weinig Brusselaars er een job hebben. Het wordt wel hallucinant wanneer die uitspraak van de Brusselse minister voor werk, naast de aanwervingscampagnes van de luchthaven wordt gelegd. Jawel, via Actiris (Brussels arbeidsbureau) worden mensen uit Brussel gerekruteerd voor een job op de luchthaven.

Gevolg van dit alles is dat we ondertussen al maanden in een periode zitten van belangenconflicten, arresten Raad van State en uitspraak van rechtbank eerste aanleg Brussel van 19 juli 2017.

De maatregelen die Bellot hiertegen als oplossing naar voor schuift in zijn beleidsnota zijn waardeloos. In plaats van een juridische verankering van de vliegroutes, zet hij ze om in een nota die de gewesten mogen aanvaarden! Een nota, in de veronderstelling dat de gewesten deze al aanvaarden, heeft nooit dezelfde rechtskracht. Dit zal de opeenvolging van betwistingen dan ook alleen nog meer voeden en zolang rechtbanken geen juridisch kader hebben voor de vliegroutes zelf, zullen die telkens vernietigd worden. De Vlaamse regering is alvast vragende partij voor een structurele oplossing met een eerlijke spreiding van de lasten. Die moet de werkgelegenheid van tienduizenden mensen veilig stellen.
Ook een andere maatregel die Bellot voorstelt, een milieueffectenstudie (de zoveelste in rij) zal het probleem niet oplossen maar uitrekken. Die heeft enkel als bedoeling om Brussel en Waals-Brabant te paaien.

De minister zegt dat verschillende spelers een stukje van de puzzel in handen hebben om tot een oplossing te komen, maar hij zelf is de enige die de puzzel kan leggen!