© GettyImages
Goed om te lezen dat mijnheer Mahdi na mijn interventies van de voorbije dagen eindelijk lijkt te beseffen dat hij deze enorme vluchtelingencrisis niet gewoon van zich kan afschuiven door te rekenen op gastgezinnen met goede bedoelingen. Maar dat neemt niet weg dat we momenteel nog steeds op een mensonwaardige chaos dreigen af te stevenen.
Doordat staatssecretaris Mahdi bij Europa expliciet heeft gepleit voor een statuut van tijdelijke bescherming voor deze mensen, hebben ze in België onmiddellijk recht op een leefloon, ziekteverzekering en gezinstoelagen. Dat verklaart waarom er in Brussel zo’n lange rijen staan. Men meldt zich massaal aan om de A-kaart te bekomen die dit statuut bevestigt. De vraag is nog maar of het mogelijk wordt om mensen met een dergelijk statuut op een gecontroleerde manier collectief op te vangen. Mijns inziens was het verstandiger geweest om eerst in te zetten op kwalitatieve collectieve opvang en materiële hulp, om later dan eventueel naar een deftig statuut te evolueren. Nu gaan we nog dagen, weken of zelfs maanden van lange wachtrijen tegemoet tijdens het heetst van de strijd. En meteen stelt zich ook de ethische vraag of opvang voor deze mensen gratis kan zijn. Voor een Belg met een leefloon is dat immers niet het geval. De initiële hashtagpolitiek brengt heel wat vraagstukken met zich mee waar we de komende dagen snel een antwoord op zullen moeten vinden.
Ik merk op dat staatssecretaris Mahdi nu plots wel voorstander is van collectieve opvang. Dat had vanaf de eerste dag van deze crisis de focus moeten zijn: de oprichting van grootschalige, collectieve opvangcentra. Dat is waar ik al vanaf het begin van deze crisis voor pleit. Ik roep de federale regering daarbij op om onmiddellijk defensie, civiele bescherming en andere noodhulpdiensten ter beschikking te stellen om in samenwerking met de regio’s dit soort grootschalige vluchtelingenopvang tot stand te brengen.
Het is mooi dat mijnheer Mahdi in Polen ging wuiven naar de vluchtelingen ter plaatse. Maar ondertussen liet hij hier wel tal van lokale besturen achter met gigantische logistieke problemen. Er dient nu snel duidelijk gemaakt te worden hoe we deze mensen kwalitatief en collectief gaan opvangen in een omgeving waar ze de nodige medische en psychische hulp kunnen krijgen en we ze ook makkelijk en gecentraliseerd professioneel kunnen begeleiden inzake onderwijs, het leren van onze taal, activering en wonen. Die begeleiding is cruciaal als zowel de aantallen van de vluchtelingen - de prognoses lopen in de vele tienduizenden - als de duur van hun opvang de ergste scenario’s benaderen.
We moeten er alles aan doen om de enorme solidariteit van vandaag om te zetten in een duurzame opvang. Dit vergt een doordacht beleid. Dat zijn we de vluchtelingen uit Oekraïne, uit onze eigen cultuurregio, moreel verplicht. Het is tijd voor een ernstig crisisbeheer. Nu.
