(c) ID
“De vergrijzingskost is een immens en acuut probleem. Die kost loopt de komende decennia op tot een factuur van tientallen miljarden euro’s per jaar die we extra moeten opbrengen om mensen die gewerkt hebben een goede oude dag te geven. Dat is niet te betalen. Onze schulden exploderen en het begrotingstekort is zowat het hoogste van de hele ontwikkelde wereld. Wat doet deze regering? Een akkoord sluiten dat nog eens 2 miljard euro toevoegt aan de pensioenfactuur. Dat is gewoon schuldig verzuim”, aldus Bart De Wever.
16 jaar werken
“De liberalen kloppen zich op de borst met die 20 jaar werken als voorwaarde voor het minimumpensioen, maar als je daar beter naar kijkt, gaat het over vier vijfde. Dat is dus 16 jaar hé. En er blijven nog steeds ruime gelijkgestelde periodes. Aan het einde van de rit kan iemand die 16 jaar gewerkt heeft en in die periode nog eens af en toe arbeidsongeschikt is geweest, eenzelfde pensioen krijgen als iemand die 45 jaar gewerkt heeft aan een bescheiden loon.”
“België blijft het enige land ter wereld waar werkloosheid een keuze is, die je levenslang kan volhouden op kosten van de staat en waar je dan ook nog eens een pensioen voor kan krijgen. De PS hoort het allemaal graag.”
Enkel bonus, geen malus
De Zweedse regering nam volgens Bart De Wever wél moedige beslissingen om de vergrijzingskost in te dammen. Samen goed voor een vermindering van de vergrijzingsfactuur met twee procent van het bbp of zo'n tien miljard euro. Dit onder meer via een gestage verhoging van de wettelijke pensioenleeftijd en het afschaffen van de pensioenbonus. “Dat laatste voert Vivaldi opnieuw in. Zelfs Frank Vandenbroucke zei ooit dat die bonus niet werkt. Als je alleen een bonus invoert en geen malus voorziet, verhoog je alleen maar de kosten.”
“De N-VA is altijd uitgegaan van 45 gewerkte jaren voor een vol pensioen en 30 jaar voor een minimumpensioen, waarbij je daar ook de langdurige werkloosheid als gelijkgestelde periode uithaalt. Als ik Egbert Lachaert vorige zomer hoorde zeggen dat 20 jaar voor hem goed is voor het minimumpensioen, dan leg je de lat al op de grond voor de PS nog voor je aan de onderhandelingen bent begonnen. Bovendien had men toen al alle uitkeringen verhoogd op vraag van de PS.”
“Hier werk ik niet aan verder”
In 2024 wil Bart De Wever het confederalisme resoluut op tafel leggen. Maar de uitdagingen rond de vergrijzingskost zijn dan nog niet van de baan. Toch spreekt De Wever glasheldere taal: “Ik heb geen belangstelling meer om dit land aan deze voorwaarden gewoon te besturen. We gaan recht naar de afgrond. De cijfers zijn ronduit dramatisch. Onze Vlaamse welvaart staat onder enorme druk, de koopkracht van de werkende Vlaming wordt afgebouwd en getransfereerd naar niet-werkenden. Daar doe ik geen dag aan verder.”
“Het idee dat je in dit land niet moet werken om een volwaardig inkomen en pensioen te hebben, als enige in de wereld, terwijl we afstevenen op een faillissement, dat moet van de tafel. Als de Franstaligen dat toch zo’n leuk idee vinden, dat moeten ze dat maar zelf financieren”, besluit Bart De Wever.
