Er komt stilaan duidelijkheid in hét Wetstraatmysterie van eind 2022. Toenmalig staatssecretaris voor Begroting Eva De Bleeker nam in haar berekeningen de eventuele opbrengsten van de accijnsverhoging voor gas en elektriciteit niet mee, omdat er nog niet beslist was over een datum van invoering. Daardoor steeg het begrotingstekort met 0,5 procent. En dat was niet naar de zin van premier De Croo, die in de Kamer op de vraag van Kamerlid Sander Loones letterlijk beweerde “dat de hervorming budgettair neutraal moet zijn” (17 november 2022). Mevrouw De Bleeker moest ontslag nemen.

Burger betaalt 1,3 miljard euro

Gisteren maakte minister Vincent Van Peteghem eindelijk bekend dat hij de invoering van accijnzen op de energiefactuur klaar heeft. “De eindafrekening wordt stilaan duidelijk. De burger zal die 1,3 miljard euro betalen via twee wegen. Via de accijnzen wordt een opbrengst van 544 miljoen verwacht, terwijl de hervorming leidt naar een bijkomend begrotingstekort van 761 miljoen euro”, legt De Roover uit.

Energieprijzen dalen, maar energiefactuur stijgt

Naargelang het ogenblik waarop de regeling ingaat en de prijsevolutie kan het ene bedrag verhogen en het andere verlagen. “De burger zal dus 544 miljoen meer accijnzen betalen via de energiefactuur en 761 miljoen via de extra belastingen die nodig zullen zijn om het extra begrotingstekort te financieren. Tot zo lang moet daarvoor geld geleend worden waarop dan ook nog eens een stijgende rente worden toegepast”, aldus De Roover.  Het Agentschap van De Schuld maakte deze week nog bekend dat de renteverhogingen de federale staat in 2022 al 10 miljard extra heeft gekost “Kortom, de accijnsverhoging van minister Van Peteghem maakt de energiefactuur voor de burger duurder wanneer de energieprijzen dalen”, voegt De Roover toe.

Begrotingstekort nog meer in dieperik

“Premier De Croo had dus ongelijk toen hij beweerde dat deze operatie budgetneutraal zou verlopen en staatssecretaris De Bleeker zat veel dichter bij de waarheid”, voegt Sander Loones daaraantoe, “Ons begrotingstekort dat intussen het hoogste van de eurozone is geworden, gaat zo nog meer de dieperik in. De beleidsruimte voor de volgende regeringen wordt weer verder beperkt. De regeling valt zo ook op de rug van de belastingbetaler van morgen.”