Lord Halifax wond er geen doekjes om toen hij uitriep dat zelfs de beste partij niets meer is dan ‘een soort samenzwering tegen de rest van de natie’. Waarheid of leugen? Werken voor een politieke partij is een dagelijkse ontdekkingstocht. Steeds geëngageerd op zoek naar méér en beter; keer op keer gekneld tussen droom en daad.
Wondere wereld
Nico was nog scholier toen hij lid werd van de Volksunie (VU). Zijn Pol&Soc-tijd in Leuven bracht hem begin jaren '80 (voor de jonge lezers… inderdaad: op ’t eind van de vorige eeuw) naar een
engagement in de besturen van de VU-Jongeren en KVHV-Leuven. Onmiddellijk daarna rolde hij ook professioneel de wondere wereld van de partijpolitiek in: politiek vormingswerk, de VU-Senaatsfractie, de studiedienst, klussen voor ‘Organisatie & Communicatie’, …
En dan – hij was nog niet eens 30 – directeur van de Volksunie: van 1992 tot het wurgende overlijden in 2001. En, aansluitend, van de Nieuw-Vlaamse Alliantie, van bij de prille opstart in 2001, wroetend voor de boreling waarvan de naam toen vaak nog voluit werd uitgesproken.
De Barricade
Daarna, met een korte tussenpoos in de private toeristische sector, volgde een druk kabinetsleven als raadgever toerisme op het eerste kabinet van Geert Bourgeois (2004-2008). Regeringen komen, maar durven ook te gaan en toen volgde opnieuw een korte zijsprong naar de private sector (tot eind 2011, dit keer in de vastgoedsector).
In het voorjaar van 2012 trok hij opnieuw in op het partijsecretariaat van de N-VA, niet langer op het Barricadenplein, maar op ‘De Barricade’, nu voor een leven als tekstschrijver. Nauwelijks een jaar later, startte hij als fractiesecretaris in het Vlaams Parlement.
Villa Politica
En zo probeert hij sindsdien de charmante parlementaire chaos mee in goede banen te leiden. Vandaag – geteld op basis van de score van de verkiezingen van 26 mei 2019 – telt zijn N-VA-fractie 35 parlementsleden, 35 parlementaire medewerkers en zowat 17 fractiemedewerkers. Politici en hun medewerkers, zwoegend te midden het parlementaire gehakketak. En dus in permanente staat van mobilisatie. Want op een parlementaire fractie is het inderdaad elke dag Villa Politica. Een boeiend, warm leven. Niet aan de rand van een zuiders zwembad, maar achter de schermen van wat het hart van onze democratie mag zijn.