De Nederlandse politica Sadet Karabulut van de uiterst linkse SP nam een duidelijk standpunt in: “De Turkse president Erdogan toont op geen enkele wijze respect voor de wensen en verlangens van Nederland. Ook geeft hij geen zier om de Turkse Nederlanders, die hij nu met deze spanningen opzadelt. Nederland is geen Turkse provincie die je even binnenrijdt.” Ze vervolgt hoopvol: “De Turkse gemeenschap is heel divers. Er zijn genoeg mensen die hier niet wakker van liggen. Die het ook idioot vinden dat Erdogan Nederland uitmaakt voor fascistisch.”

Ook Fidan Ekiz, columniste in Nederland, nam geen blad voor de mond. “We hebben net de spanningen binnen de Turkse gemeenschap na de mislukte coup gehad, nu weer dit. Verdomme. Je leeft in dit land, je geniet de vrijheid van dit land, je voedt je kinderen op in dit land, maar schreeuwt je liefde uit voor een man die het land waar jouw ouders en voorouders vandaan komen verandert in een autocratie. Je levert al die mensen, van wie de helft dit niet wil, over aan een legitiem gekozen dictator, terwijl jíj hier profiteert van alle verworvenheden van de Nederlandse rechtsstaat. (…) Maar ik weet dat ik niet alleen ben. Die demonstranten bij het consulaat zijn niet de norm. Wíj - de zwijgende meerderheid - moeten onze stem laten horen. Wij hebben een wereld te winnen: voor de toekomst, voor onze kinderen.”

Deze vrouwen met Turkse wortels doorbreken het beeld van allochtonen die zich scherp afzetten tegen het land waar ze opgroeiden. Bij ons klinken die stemmen te weinig. Een krant, op zoek naar getuigenissen van politici met Turkse achtergrond, stoot vooral op stilzwijgen. In HBvL spreekt de Genkse schepen Ali Caglar (CD&V) zich wel uit: “Ik hoop dat er zo veel mogelijk mensen gaan stemmen. Een grondwetswijziging is heel belangrijk. De vorige dateert nog van onder het militaire regime in 1980.” Dat de nieuwe van Turkije een totalitaire staat dreigt te maken, stoort Caglar blijkbaar niet. Het beleid van een schepen staat natuurlijk nooit los van de visie die daaronder schuilgaat. De uitspraak vat dan ook het hele stadsbestuur en burgemeester Dries die de eindverantwoordelijkheiddraagt.

Vergelijk Caglars uitspraak met de woorden van Karabulut of Ekiz. Onze keuze is duidelijk: laat die twee vrouwen het rolmodel zijn waar we zo'n nood aan hebben, zeker in deze turbulente dagen.