Wanneer iemand op een terroristisch misdrijf stoot, telt maar één ding: de info moet zo snel mogelijk naar de bevoegde diensten, zodat erger kan worden voorkomen. Elke burger moet dat vandaag al doen. Kom je te weten dat iemand heeft deelgenomen aan een aanslag of van plan is er één te plegen, dan ben je verplicht om dat te melden aan het parket. Anders pleeg je schuldig verzuim.

Voor mensen die met een beroepsgeheim werken, is dat niet zo evident. Bij enkele goed omschreven problematieken, zoals kindermisbruik of een noodtoestand, mogen ze dat doorbreken. In de praktijk maakt de moeilijk interpreteerbare beschrijving van de noodtoestand dat het amper gebeurt. Bovendien vallen niet alle terroristische misdrijven eronder. Sommige OCMW’s weigeren gewoonweg om mee te werken met terreuronderzoeken. Wanneer het parket informatie vordert, antwoorden sommige Brusselse OCMW’s zeer kort: "Sorry, beroepsgeheim."

Tegenstanders van dit wetsvoorstel hoor je vaak zeggen: "De wetgeving is sluitend, terroristen worden nu al aangegeven." Om dan te concluderen dat "dit voorstel veel te ver gaat". Beide stellingen zijn moeilijk te verzoenen. De VVSG en haar Waalse tegenhanger hanteren een andere tactiek om het veld te verontrusten. Zij blijven in hun nieuwsbrieven zwart op wit beweren dat dit voorstel gaat over een meldingsplicht in geval van radicalisering. Dat is manifest onjuist. Dit voorstel gaat over terreur in haar puurste vorm, over terroristen. Het gaat over Syriëstrijders, handlangers en terroristen die een aanslag gaan plegen of deze al gepleegd hebben.

De overheid moet haar burgers beschermen, met respect voor ieders rechten. We ondergraven hiermee geen enkel democratisch principe. Wanneer een democratische orde van oordeel is dat een ander belang primeert, dan moet het beroepsgeheim wijken. Het beroepsgeheim is nooit bedoeld om onaantastbaar te zijn, of om terroristen te beschermen.

De democratische meerderheid voor mijn voorstel is er. Dat de oppositie nu in een laatste stuiptrekking opnieuw de finale stemming vertraagt, is beschamend. Hierover zou echt geen discussie mogen bestaan. Is er iemand die vindt dat de veiligheid van onze burgers minder belangrijk is dan de vertrouwensband tussen een terrorist en een sociaal werker?