(c) iStock
De uitspraak was te verwachten. De advocaat-generaal gaf die aanbeveling eerder dit jaar, en ook Luc Coene waarschuwde als toenmalig gouverneur van de Nationale Bank voor deze problematiek in zijn advies aan de regering bij de totstandkoming van de bewuste koninklijke besluiten.
Ik zeg al vijf jaar dat de staatswaarborg onhoudbaar is en het juridisch niet waterdicht te maken valt om de Arco-slachtoffers met belastinggeld te compenseren, en ik kreeg vandaag opnieuw gelijk.
De bal ligt nu bij de taskforce die de premier heeft aangekondigd in zijn State of the Union. Die taskforce moet kijken welke mogelijkheden er nog zijn om de intenties van het regeerakkoord uit te voeren. Het Europees Hof laat misschien nog een minimale opening voor een regeling, maar het is van het grootste belang dat die ook juridisch sluitend is.
Reddingssloep
Zo zal het Grondwettelijk Hof bijvoorbeeld waken over de gelijke behandeling van alle Belgen. Is het verdedigbaar dat wie zijn spaargeld onrechtstreeks (en onbewust) in Dexia stopte via Arco zijn geld terugkrijgt, en wie exact hetzelfde deed via het eveneens als veilig aangeprezen pensioenfonds Ogeo Fund niet in deze reddingssloep mag?
Het zou dan ook helemaal niet wijs zijn om nu creatieve manieren te zoeken die rechtstreeks of onrechtstreeks de belastingbetaler aanspreken. Dat zou opnieuw juridische onzekerheid creëren, en het laatste dat de Arco-coöperanten nu kunnen gebruiken is nog jarenlang te moeten leven met die onzekerheid. Ze wachten al veel te lang op duidelijke en eerlijke antwoorden.
Voor zo'n antwoord moeten we in de eerste plaats kijken naar diegenen die verantwoordelijk zijn in de saga. 800.000 gewone mensen vertrouwden hun zuurverdiende spaargeld toe aan Arco, waar het ACW de plak zwaaide en met dat spaargeld de grootste risico's nam.
Geen goede huisvader
Er werd 96 procent geïnvesteerd in Dexia, dat is allesbehalve de spreiding die een goede huisvader zou hanteren. Met putopties werd het casinogedrag op een hoger niveau getild, terwijl het ACW zich laafde aan winstbewijzen en zijn deelorganisaties CM en ACV genoten van cash-dividenden die een stuk hoger lagen dan wat de gewone kleine man kreeg op zijn zogenaamde wachtrekening.
Het erkennen van die verantwoordelijkheid en boter bij de vis voegen, is het eerste wat een echte zelfverklaarde sociale organisatie zou dienen te doen. Ze zou in dat opzicht overigens een voorbeeld kunnen nemen aan wat de collega's van de Boerenbond in de jaren dertig deden bij het faillissement van de Middenkredietkas. Daar werden de beleidsverantwoordelijken verwijderd uit het bestuur, terwijl ACW-topvrouw Francine Swiggers vandaag nog altijd de vereffening van Arco afhandelt.
Bovendien werden daar de deposanten wel vergoed, dankzij een inbreng van de Boerenbond in zowel het schuldbeding als de jarenlange storting van zijn winsten in een fonds voor terugbetaling.
De Boerenbond probeerde ook eerst de factuur door te schuiven naar de belastingbetaler, maar de regering hield het been stijf, waardoor die organisatie alsnog haar verantwoordelijkheid nam voor de mensen wier spaargeld ze verkwanselde. Het wordt hoog tijd dat het ACW hier een voorbeeld aan neemt, en daadwerkelijk een invulling geeft aan haar Sociaal Engagement.
