Met de eerdere uitspraak van het Belgische gerecht werd het hele Europese asielsysteem op de helling gezet. “Er zijn wereldwijd zestig miljoen vluchtelingen”, merkt Francken op. “Die konden in theorie allemaal naar een van onze ambassades of consulaten gaan en daar een humanitair visum aanvragen, om vervolgens naar Brussel af te reizen en hier asiel aan te vragen. Dat is je reinste waanzin. En daar is dan ook niet het minste draagvlak voor: niet bij ons, maar evenmin in de rest van Europa.”
Opvang in eigen regio prioritair
“Zoals het hoort, blijven we visa voor kort verblijf alleen maar uitreiken, indien de terugkeer van de aanvrager aannemelijk is”, verduidelijkt Francken. “Personen waarvan we vermoeden dat ze na aankomst een asielaanvraag zullen doen, nemen we niet in overweging. Tegelijk blijven we aan humanitaire migratie doen, maar dan op eigen initiatief, na een grondige controle en aan het tempo dat wij zelf bepalen.” Daarbij ligt de focus op religieuze minderheden, zoals christenen en yezidi’s, die omwille van religieuze en maatschappelijke vervolging door meerderheidsgroepen geen toegang hebben tot een duurzame bescherming in de eigen regio.
Dat laatste - opvang in de eigen regio - is ook de nieuwe beleidsprioriteit van de Europese Unie, waarbij Francken zich graag aansluit: “Europa heeft al veel vluchtelingen opgevangen. Het is tijd dat andere landen ook hun verantwoordelijkheid nemen. En dan denk ik met name aan Saoedi-Arabië en de steenrijke Golfstaten.” De voordelen van het nieuwe beleid zijn alvast duidelijk. Zo kan je met de kosten voor de opvang van één enkel gezin in Europa talrijke gezinnen helpen in de regio zelf. De taalkundige en culturele verwantschap maakt het effect van die opvang ook minder ontwrichtend, zowel voor de vluchtelingen zelf als voor het land dat ze opneemt. Ten slotte is er ook een grotere kans op terugkeer, eens de oorlog voorbij is. “Zoals elke oorlog zal ook de Syrische oorlog op een dag stoppen”, stipt Francken aan. “De Conventie van Genève is een instrument voor tijdelijke bescherming, niet voor permanente emigratie.”
Geen dwangsommen
In het kader van de procedureslag die werd gevoerd, zijn ook dwangsommen opgelegd. “Het spreekt voor zich dat wij daarvan geen euro zullen betalen”, besluit de staatssecretaris.
